 |
İnsanın pekte değişmeyi tercih ettiğini söyleyemem. Babamızın veya annemizin beğenmediğimiz yönlerini ister istemez alıyor her ne kadar olmaması gerektiğine inansak yahut olmasa daha iyi olur desekte o özelliği kendi çocuğumuza kadar taşıyoruz. Kabaca beğenmediğmiz bir üretime "biz" devam ediyoruz. Öyle ki sevdiğimiz insan beğenmediğimiz yönüyle ilgili bir başkasıyla çatışma içine girse sonuna kadar onu destekliyor hatta o yönü git gide kabulleniyor, içselleştiriyoruz.
Sanırım değişebilmeyi kabul etmiyoruz; belki eksiklik acizlik gibi tanımlıyor, olduğumuzdan farklı davranmamak adına umursamıyoruz. Oysa insan değişebilir. Evet zor olabilir ama kendine has bir olumsuzluğu dahi değiştirebilir. Tek başlangıç isteyebilmekte açıkça...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder